De aanslag op het vliegtuig van de koning van Marokko 1972 (deel 12)
Het Marokkaanse leger pleegde op 10 juli 1971 een mislukte staatsgreep tegen de koning in het paleis van Skhirat. Het jaar erop plegen luchtmachtofficieren een nieuwe coup, dit keer werd het vliegtuig van koning Hassan II, op de terugreis uit Frankrijk, in de lucht door straaljagers aangevallen.
In de komende tijd zal het Amazigh Informatie Centrum deze historische gebeurtenis reconstrueren met korte artikelen. Dat doen we op basis van getuigenissen van personen die deze gebeurtenis hebben meegemaakt zoals de gevechtspiloot Salah Hachad, boeken van kritische auteurs zoals Gilles Perrault, Stephen Smith en divers krantenartikelen.
De executie van elf mensen op een islamitische feestdag
Voor de voltrekking van de doodstraf is er gekozen voor de dag van een islamitische feestdag: het Offerfeest of het ‘Grote Feest’, dat op 13 januari 1973 valt. Elf mensen zijn gefusilleerd door het vuurpeloton op de schietbaan van de luchtmachtbasis in Kenitra. Hieronder de rang, naam, leeftijd en gezinssituatie van de gefusilleerd militairen:
1- Luitenant-kolonel Mohamed Amekrane, 39 jaar, vader van twee kinderen.
2- Majoor El Ouafi Kouira, 38 jaar, vader van twee kinderen.
3- Kaptein El Hadj Larabi, 35 jaar, vader van drie kinderen.
4- Luitenant Abdelkader Ziad, 35 jaar, vader drie kinderen.
5- Luitenant Ahmed Boukhalif, 27 jaar.
6- Tweede luitenant Lyazid El Midaoui, 39 jaar, vader van zes kinderen.
7- Adjudant Abdelkader Mehdi, 33 jaar, vader van twee kinderen.
8- Adjudant Tahar Bahraoui, 25 jaar.
9- Sergeant Larbi Binou, 29 jaar.
10- Adjudant Ahmed Belkacem, 28 jaar, vader van twee kinderen.
11- Adjudant Abderrahman Kamoun, 25 jaar.
*De leeftijd en spelling van de namen van sommige gefusilleerde militairen verschilt per bron.
De executie van Kenitra is niet uitgezonden op de Marokkaanse staats televisie zoals die van de militairen van Ahermoumou in 1971. Op de plaats van de executie moedigt luitenant Lyazid El Midaoui zijn vrienden aan, hij roept ze om dapper te zijn en moedig te sterven. Luitenant-kolonel Mohamed Amekrane vraagt kapitein El Hadj Larabi om vergiffenis, hij antwoordt hem: “Het is een grote eer om samen met jou te sterven”. Amekrane moet een traantje laten, dat merkt zijn advocaat Farouki en vraagt hem waarom hij huilt, Amekrane antwoordt: “Ik huil omdat deze onschuldige mensen zullen worden gefusilleerd”.
De terdoodveroordeelde militairen van Kenitra zijn niet in de val gelopen zoals die van Ahermoumou: tegen de laatste werd verteld dat het doodvonnis niet voltrokken zal worden in het geval dat zij “lang leve de koning” roepen op de executieplaats. Een paar van hun trapten er in en riepen kort voordat het bevel wordt gegeven aan het vuurpeloton om te schieten: lang leve de koning. Zij zijn net als de rest gefusilleerd. Er zijn over hun opmerkingen gemaakt door een paar aanwezigen dat zij als lafaard zijn gestorven. De militairen van Kenitra hebben niet om vergiffenis van de koning gevraagd en wensten hem ook geen lang leven.
De families van de gefusilleerden mochten de lichamen van hun dierbaren meenemen voor de begrafenis onder het toeziende oog van de camera’s van de inlichtingendiensten. Zelfs de doden zijn niet gerespecteerd, het werd voor de familie van Amekrane en Kouera verboden om hun te begraven op de begraafplaats van de stad Chaouen: zij zijn begraven in een bos, alleen en veraf van de begraafplaats. Het werd ook verboden voor de mensen om de begrafenis bij te wonen. De vrouw van Amekrane zal later eisen dat hij herbegraven wordt op de begraafplaats van de stad. Deze eis heeft zij laten vallen nadat er steeds meer mensen naast Mohamed Amekrane en El Ouafi Kouira zijn begraven.
Dit artikel wordt vervolgd.
