De aanslag op het vliegtuig van de koning van Marokko 1972 (deel 16)
Het Marokkaanse leger pleegde op 10 juli 1971 een mislukte staatsgreep tegen de koning in het paleis van Skhirat. Het jaar erop plegen luchtmachtofficieren een nieuwe coup, dit keer werd het vliegtuig van koning Hassan II, op de terugreis uit Frankrijk, in de lucht door straaljagers aangevallen.
In de komende tijd zal het Amazigh Informatie Centrum deze historische gebeurtenis reconstrueren met korte artikelen. Dat doen we op basis van getuigenissen van personen die deze gebeurtenis hebben meegemaakt zoals de gevechtspiloot Salah Hachad, boeken van kritische auteurs zoals Gilles Perrault, Stephen Smith en diverse krantenartikelen.
Het gezin van luitenant-kolonel Mohamed Amekrane
De weduwe van lt.-kolonel Mohamed Amekrane, Malika Amekrane (1939), verliet Marokko op 17 augustus 1972. Samen met haar twee minderjarige kinderen en ging, om veiligheidsredenen, op een geheime adres wonen in Duitsland.
Zij heeft een rechtszaak aangespannen tegen de Engelse autoriteiten. Haar man had asiel aangevraagd in de Engelse kolonie Gibraltar, maar binnen een dag werd hij uitgeleverd aan Marokko waar hij ter dood is veroordeeld. Hij is geëxecuteerd in januari 1973. Mevrouw Amekrane liet zich bijstaan door mr. Klaus Seelig die ook een familielid van haar is.
Voor de executie van de kolonel, schreef zijn vrouw een brief aan de Engelse regering direct na zijn uitlevering aan Marokko. De Britse ambassadeur in Bonn Nicholas Hendersen antwoordt haar met een telegram op 20 december 1972 waarin hij schrijft dat de Engelse regering lt.-kolonel Mohamed Amekrane aan Marokko heeft uitgeleverd op voorwaarde dat hij niet gemarteld en niet geëxecuteerd wordt. De Britse ambassadeur schrijft verder dat zijn regering om garanties heeft gevraagd bij de Marokkaanse regering.
Ten tijde van deze gebeurtenissen was luitenant-kolonel Amekrane al een jaar lang ernstig ziek. Hij leed aan een gecompliceerde nierontsteking die, na behandeling met cortison, zijn spieren had aangetast en zijn gewrichten op zo’n manier dat hij bijna niet kon bewegen toen hij werd uitgeleverd aan Marokko. Zelfs een dienstdoende officier zonder medische training had moeten opmerken dat Amekrane niet normaal kon lopen.
Na de uitspraak van de doodstraf tegen Amekrane vroeg zijn vrouw de Engelse koningin om bemiddeling, het verzoek bleef onbeantwoord, ontvangst is niet eens bevestigd. De weduwe van Amekrane heeft daarna een proces aangespannen tegen het Verenigd Koninkrijk bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Vervolgens heeft de Britse regering besloten smartengeld uit te keren “zonder dat daarmee wordt toegegeven dat Groot-Brittannië de conventie heeft geschonden”. In ruil voor een bedrag van £ 37.500 ziet mevrouw Amekrane af van verdere juridische stappen.
Haar zoon Rachid Amekrane (1964) wilde piloot worden, net als zijn vader, zegt hij tegen de Duitse lokale krant Der Bremer Tageszeitung. Maar er kwam niets van. Zijn volgende droombaan was dierenarts. Toen dat niet werkte, wendde hij zich tot de technologie en studeerde af als ingenieur in de ruimtevaart. Sinds 1997 is hij vrachtmanager bij Astrium, een dochteronderneming van European Aeronautic Defence and Space Company (EADS).
Rachid Amekrane ontving de medaille van de Förderkreis voor zijn vrijwilligerswerk met studenten van de zogenaamde Summer Schools of European Universities tijdens de 40e jaarlijkse bijeenkomst van de Internationale Vereniging voor Ruimtevaart Hermann Oberth / Wernher von Braun in Dresden.
Dit artikel wordt vervolgd.
